I we mnie pękło. Pękła błona przypodobania się, grzeczności, potakiwania. mam to wszystko w dupie, mam to gdzieś, gdzie żadna fizjologia niczego nie wyjaśnia.
Żyjcie sobie wszyscy jak chcecie, bądźcie uśmiechnięci, układni i na topie. Szczupli, uśmiechnięci, wygadani. Miejcie tysiąc planów, jeszcze więcej zamierzeń. Idealni, wyprasowani, zawsze przygotowani. Rodzinni, zakochani po uszy w ideale. Przykładni i oburzeni patologią. Zrecydywowani. Terminy socjologiczne w małym palcu. Bądźcie sobie psychoterapeutyczni, dobrze skrojeni. Cholera jasna mać!
Obchodzą rocznicę tragedii smoleńskiej jak koniec świata, a nam umiera pacjentka z braku sprzętu, braku zainteresowania. Nie ma miejsca na OIT jak niegdyś w gospodzie, ale z odwrotnym skutkiem.
Chce mi się wrzeszczeć, wierzgać! Nie jest żadnym cudotwórcą, wiele nie wiem, wiele jest dla mnie mgłą istnienia, ale chciałbym chociaż w takich chwilach mieć świadomość, iż robi się coś ważnego.
Pozdrawiam wszystkich za biurkami, wszystkich tych, którzy rozliczają, planują, układają ekonomię przyszłości, pocą się w klimatyzowanych biurach.
Pozdrawiam tych pięknych garniturowych, pięknych na szpilkach, z papierami w dłoni, tych co po wyjściu z pracy targają swoim życiem pełnym przyjemności. Każdemu z Was życzę by zawsze czekał na Was wolny respirator, monitor, pompa.
P.S. Istnieje takie słowo jak zrecydywowani?
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuń