Taki oto piękny tekst przeczytałem dzisiaj od Przyjaciółki, w rozmowie o trudności miłości we współczesnym świecie. Zastanawiałem się ile jest ludzi, którzy schylyli by się za Tobą upadającym i co to tak naprawdę znaczy w praktyce. Kto sięgnąłby po moją dłoń, by jeszcze mnie wyrwać z nurtów tragedii. I jak kochać, kiedy czuje się nieunikniony koniec miłości w sobie, a właściwie kogo kochać nadal, a komu odmówić tej possibliancji, czy tak samo można samemu w stosunku do siebie na przykład.... Nauczyłem się dzisiaj, że w karetce można wykonać cięcie cesarskie. Nie wiedziałem zupełnie.
Przestaje być kuloodporny czyli zbyt wrażliwy, czy może po prostu nie umie się już obronić. Przed światem. Paskudnym ostatnio.
Nigdy tu nie wrócę MÓWISZ,
Na każdym kroku szydzi ze mnie
mściwy krajobraz. Małoduszne piękno.
Komiczne szczyty nizin. Wybudzony
z opery ptak. Całe sterty państw.
Wysypiska słów.
Nigdy tu nie wrócę MÓWISZ.
Znęca się nade mną pamięć.
Pełen rezygnacji dom :
nie udało się, nie zapięła nas pod szyją
fałszywa wyobraźnia miejsc.
Wracam do miejsca którego nie ma
ale które słyszę MÓWISZ
Jest szybsze od dźwięku
którym bije moje serce.
Jego nazwę mam na końce języka.
To miejsce nazywa się miłość MÓWISZ.
nic innego
nie przychodzi mi do serca.
MÓWIĘ
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz